ข่าวและสื่อ

ซิด วิเชียสไม่เคยเชื่อว่าเสื้อผ้าเก่าของเขามีมูลค่าเท่าไร และพวกผู้ปลอมแปลงจะพยายามอย่างมากที่จะปลอมแปลงเสื้อผ้าเหล่านั้น
เมื่อไม่นานมานี้ Paul Gorman นักประวัติศาสตร์วัฒนธรรมป๊อปในลอนดอน ผู้เขียน The Life and Times of Malcolm McLaren: A Biography และ Paul Gorman ผู้ประมูลงาน Rock Fashion ได้ซื้อชิ้นส่วนของ Marrเสื้อโดย Malcolm McLaren.Vivienne Westwood's Seditionaries label ประมาณปี 1977 สำหรับการประเมิน
ตัดเย็บจากผ้ามัสลินและมีกราฟิกที่จดจำได้ทันทีโดยศิลปิน Jamie Reid สำหรับซิงเกิล "Anarchy in the UK" ของ Sex Pistols
หากเป็นเรื่องจริงก็จะได้ราคาที่หล่อเหลาในการประมูล ในการประมูลที่ Bonhams ในเดือนพฤษภาคม นาย McLaren และ Ms. Westwood ร่มชูชีพเสื้อปี 1977 ขายในราคา $6,660 พร้อมกับเสื้อสเวตเตอร์ผ้าขนแกะสีดำและสีแดงที่หายากปักด้วยหัวกะโหลกและ crossbones และ "Sex Pistols" No Future "เนื้อเพลง" ขายในราคา 8,896 เหรียญ
อย่างไรก็ตาม มิสเตอร์กอร์แมนไม่เชื่อว่าเสื้อที่เขากำลังประเมินคือสิ่งที่เจ้าของอ้างสิทธิ์
“มุสลิมนั้นล้าสมัยในบางสถานที่” นายกอร์มันกล่าว”แต่ที่อื่นๆ ผ้าก็ยังสดเกินไปหมึกไม่ได้มีคุณภาพในยุค 1970 และไม่กระจายเข้าไปในเนื้อผ้า”เมื่อถามถึงที่มา ผู้ขายจึงถอนชิ้นส่วนออกจากบ้านประมูลและบอกว่ามันถูกขายเป็นการส่วนตัว ”มีเสื้อที่คล้ายกันเพียงตัวเดียวในคอลเลคชันของพิพิธภัณฑ์” กอร์แมนกล่าว “และฉันก็คิดว่ามันน่าสงสัยเหมือนกัน”
ยินดีต้อนรับสู่โลกที่แปลกประหลาดและร่ำรวยของพังก์ปลอม ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา โดยแกล้งทำเป็นงานฝีมือด้วยการออกแบบดั้งเดิมที่รวม S-and-M และกราฟิกสกปรก การตัดและสายรัดที่เป็นนวัตกรรมใหม่ รูปแบบส่วนเกินทางทหาร ผ้าทวีตและน้ำยาง – Sid Vicious and เพื่อนร่วมงานของเขาในอนาธิปไตยที่โด่งดังในยุคของอุดมการณ์ - ได้กลายเป็นอุตสาหกรรมที่เติบโต
“ฉันได้รับอีเมลหลายฉบับทุกเดือนถามว่ามีของจริงหรือไม่” สตีเวน ฟิลิป นักเก็บเอกสารแฟชั่น นักสะสม และที่ปรึกษากล่าว “ฉันจะไม่เกี่ยวข้องผู้คนกำลังซื้อทองของคนโง่มีของปลอมอยู่เสมอ 500 รายการสำหรับของจริง”
เป็นเวลากว่าครึ่งศตวรรษแล้วที่ Mr McLaren และ Ms Westwood ได้เปิดร้านบูติกต่อต้านวัฒนธรรม Let It Rock ที่ 430 King's Road ในลอนดอน ร้านค้าที่ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ Worlds End เป็นแหล่งกำเนิดของแฟชั่นแนวสตรีท เจ้าของร้านคือนักออกแบบที่กำหนด ฉากพังค์
ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ร้านค้าได้เปลี่ยนโฉมเป็น Sex and Seitionaries โดยนำเสนอรูปลักษณ์และเสียงที่มีผลในวงกว้าง ดังนั้นจึงเป็นของสะสมได้” Alexander Fury ผู้เขียนกล่าว ของ “Vivienne Westwood Catwalk” "เวลาในการผลิตสั้น เสื้อผ้ามีราคาแพง และผู้คนมักจะซื้อและสวมใส่จนกว่าพวกเขาจะกระจุย"
Kim Jones ผู้กำกับศิลป์ของ Dior และ Fendi มีผลงานต้นฉบับมากมาย และเชื่อว่า “Westwood และ McLaren ได้สร้างพิมพ์เขียวสำหรับเสื้อผ้าสมัยใหม่พวกเขาเป็นผู้มีวิสัยทัศน์” เขากล่าว
พิพิธภัณฑ์หลายแห่งยังรวบรวมสิ่งเหล่านี้ด้วย Michael Costiff นักสังคมสงเคราะห์ นักออกแบบตกแต่งภายใน และภัณฑารักษ์ของ World Archives for Dover Street Market Stores เป็นลูกค้ารายแรกๆ ของ Mr. McLaren และ Ms. Westwood ชุด 178 ชุดที่เขาประกอบกับ Gerlinde ภรรยาของเขา ปัจจุบันอยู่ในคอลเลกชั่นของพิพิธภัณฑ์วิกตอเรียและอัลเบิร์ต ซึ่งซื้อคอลเลกชั่นของมิสเตอร์คอสติฟในปี 2545 ด้วยเงิน 42,500 ปอนด์จากกองทุนสะสมงานศิลปะแห่งชาติ
คุณค่าของวินเทจ McLaren และ Westwood ทำให้พวกเขาตกเป็นเป้าหมายของเหล่าแฟชั่นโจรสลัด ในระดับที่ชัดเจนที่สุด แบบจำลองนั้นมีจำหน่ายออนไลน์และขายโดยตรงและราคาถูกโดยไม่มีการหลอกลวง เป็นเพียงภาพกราฟิกที่คุ้นเคยบนเสื้อยืดธรรมดาๆ
“งานชิ้นนี้มาจากพื้นหลังในโลกศิลปะ” Paul Stolper แกลเลอริสต์ในลอนดอน ซึ่งปัจจุบันมีคอลเล็กชั่นงานพังค์จำนวนมากอยู่ใน Metropolitan Museum of Art” รูปภาพหนึ่งหรือสองภาพจากช่วงหนึ่ง เช่น Che เกวาราหรือมาริลีนถูกถ่ายทอดผ่านวัฒนธรรมของเราSex Pistols เป็นตัวกำหนดยุค ดังนั้นภาพจึงถูกสร้างขึ้นใหม่อย่างต่อเนื่อง”
นอกจากนี้ยังมีของปลอมที่ชัดเจนกว่า เช่น เสื้อยืด Fruit of the Loom ราคาถูกที่มีรูปมิกกี้เมาส์ที่ถูกตรึงที่กางเขน หรือกางเกงทาสขาสั้น “SEX original” มูลค่า 190 ดอลลาร์จาก A Store Robot ในโตเกียวที่สามารถระบุได้ว่าไม่ใช่ของจริงเนื่องจาก ผ้าใหม่และความจริงที่ว่ารูปแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นจริงในปี 1970 ตลาดญี่ปุ่นเต็มไปด้วยของปลอม
ปีที่แล้ว คุณกอร์แมนพบเสื้อผ้าที่เรียกว่า “Vintage Seditionaries Vivienne Westwood 'Charlie Brown' White T-Shirt” บน eBay ในสหราชอาณาจักร ซึ่งเขาซื้อเป็นกรณีศึกษาในราคา 100 ปอนด์ (ประมาณ 139 ดอลลาร์)
“เป็นตัวอย่างที่น่าสนใจของการปลอมแปลง” เขากล่าว “มันไม่เคยมีอยู่จริงแต่การเพิ่มสโลแกน 'การทำลายล้าง' และการโจมตีของการพยายามใช้ตัวการ์ตูนที่เป็นที่รักมากซึ่งแสดงออกมาในรูปแบบที่ต่อต้านวัฒนธรรมได้ชี้นำแนวทางของ McLaren และ Westwoodฉันใช้มืออาชีพ เครื่องพิมพ์ยืนยันว่าหมึกมีความทันสมัย ​​เช่นเดียวกับการเย็บเสื้อยืด”
ภรรยาม่ายของนาย McLaren, Young Kim, ได้ทำงานอย่างหนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพื่อรักษามรดกและมรดกของเขาไว้ “ฉันไปพิพิธภัณฑ์ Metropolitan ในปี 2013 เพื่อตรวจสอบคอลเล็กชั่นของพวกเขา” Ms. King กล่าว” ฉันตกใจที่พบว่าส่วนใหญ่ พวกเขาเป็นของปลอมเสื้อผ้าเดิมมีขนาดเล็กมัลคอล์มทำให้พวกเขาเหมาะสมกับเขาและวิเวียนเสื้อผ้าจำนวนมากที่ Met นั้นใหญ่มากและเข้ากับพรีพังก์ของวันนี้ได้”
มีสัญญาณอื่น ๆ อีก” พวกเขามีกางเกงผ้าทวีตและกางเกงหนังซึ่งหายากและเป็นของแท้” นางคิงกล่าว” พวกเขามีคู่ที่สองซึ่งเป็นของปลอมตะเข็บจะอยู่ที่ด้านบนของขอบเอว ไม่ใช่ด้านใน เพราะจะใช้กับเสื้อผ้าที่ทำมาอย่างดีและแหวนดีริงก็ใหม่มาก”
ผลงานในนิทรรศการ “Punk: From Chaos to Haute Couture” ประจำปี 2556 ของ Met ได้รับความสนใจหลังจากที่ Ms. King และ Mr. Gorman แสดงความคิดเห็นต่อสาธารณชนเกี่ยวกับของปลอมและการแสดงที่ไม่สอดคล้องกันหลายประการ
แต่มีคำถามเกี่ยวกับงานที่เข้ามาในพิพิธภัณฑ์เมื่อแปดปีก่อน ตัวอย่าง ได้แก่ ชุดทาสที่ให้ความสำคัญอย่างเด่นชัดในการแสดง "Anglomania" ปี 2549 ที่เกิดจากผู้ค้าของเก่าในลอนดอน Simon Easton และ บริษัท ให้เช่า Westwood และ McLaren วินเทจ Pistol Collection ซึ่งจัดหาสไตลิสต์และผู้สร้างภาพยนตร์ และในปี 2546 นายสโตนชาวอิรักและ Gerald Bowey หุ้นส่วนธุรกิจของเขาได้ก่อตั้งพิพิธภัณฑ์ทางออนไลน์ ในบางจุด พิพิธภัณฑ์หยุดแสดงรายการชุดดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของคอลเล็กชัน
แอนดรูว์ โบลตัน หัวหน้าภัณฑารักษ์ของ Metropolitan Costume Institute กล่าวว่า "ในปี 2015 ชิ้นส่วน McLaren-Westwood สองชิ้นในคอลเลคชันของเราได้รับการพิจารณาว่าเป็นของปลอม"การวิจัยของเราในด้านนี้กำลังดำเนินอยู่”
Mr Gorman ส่งอีเมลถึง Mr Bolton หลายฉบับ ซึ่งเขากล่าวว่างานอื่นๆ ในซีรีส์มีปัญหา แต่ Mr Gorman กล่าวว่า Mr Bolton ไม่ตอบเขาอีกต่อไป โฆษกหญิงของสถาบันเครื่องแต่งกายกล่าวว่าชิ้นส่วนดังกล่าวได้รับการตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญมากกว่าหนึ่งครั้ง Bolton ปฏิเสธที่จะให้ความคิดเห็นเพิ่มเติมสำหรับบทความนี้
Mr Easton ซึ่งจะไม่แสดงความคิดเห็นสำหรับบทความนี้ กล่าวทางอีเมลว่า Mr Bowie กำลังพูดแทนเขา แต่ชื่อของเขานั้นลบไม่ออกในตำนานพังก์จอมปลอม ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เว็บไซต์ PunkPistol.com ของเขา ซึ่งถูกเก็บถาวรในปี 2008 คือ หลายคนมองว่าเป็นแหล่งเก็บถาวรที่เชื่อถือได้สำหรับการออกแบบ McLaren และ Westwood ดั้งเดิม
อย่างไรก็ตาม คุณโบวี่กล่าวว่าแม้พวกเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ในการตรวจสอบของสะสม แต่วิธีที่จับจดซึ่งเสื้อผ้าถูกสร้างขึ้นในขั้นต้น ผลิต และทำซ้ำในเวลาต่อมาขัดขวางเสื้อผ้าดังกล่าวทุกวันนี้ แม้จะมีรายการแคตตาล็อกการประมูล ใบเสร็จรับเงิน และในบางกรณีจากการรับรองของ Westwood เสื้อผ้าเหล่านี้ก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่”
เมื่อวันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2551 คุณ McLaren ได้รับแจ้งถึงระดับของการฉ้อโกงรอบตัวเขาและคุณ Westwood ผ่านอีเมลนิรนามที่ส่งต่อโดยคุณ Gorman สำหรับบทความนี้ และยืนยันโดย Ms. Kim
“Cheaters wake up to fakes!” reads the subject line, and the sender is only identified as “Minnie Minx” from deadsexpistol@googlemail.com.A number of people from the London fashion industry have been accused of conspiracy in the email, which also refers to a 2008 court case involving Scotland Yard.
“ตามรายงาน ตำรวจบุกเข้าไปในบ้านในครอยดอนและอีสต์บอร์น ซึ่งพวกเขาพบป้ายกวนๆ” อีเมลกล่าว”แต่ใครคือผู้แกล้งหน้าใหม่เหล่านี้?ยินดีต้อนรับคุณ Grant Howard และ Mr Lee Parker”
Grant Champkins-Howard ซึ่งปัจจุบันเป็นดีเจภายใต้นามแฝง Grant Dale และ Lee Parker ซึ่งเป็นช่างประปา ถูกพิจารณาคดีที่ Kingston Crown Court ในเดือนมิถุนายน 2010 ผู้พิพากษา Susan Matthews กล่าวพวกเขาเป็น "คนโกหกที่ล้าสมัย" ทรัพย์สินของพวกเขาถูกบุกค้นในปี 2551 โดย Metropolitan Arts and Antiquities Fraud Squad และยึดการขนส่งเสื้อผ้า McLaren และ Westwood ปลอมและวัสดุที่เกี่ยวข้องที่ถูกกล่าวหาว่าปลอมรวมทั้งภาพพิมพ์ Banksy ปลอม 120 ฉบับ
ภายหลังทั้งสองถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานปลอมงานของ BanksyMcLaren ผู้สร้างเสื้อผ้า Sex and Seitionaries ดั้งเดิมเพียงคนเดียวที่เต็มใจจะให้การเป็นพยาน ถูกขอให้ตรวจสอบสิ่งของที่ยึดได้และชี้ไปที่เบาะแสว่าเสื้อผ้านั้นเป็นของปลอม: ขนาดตัวอักษรลายฉลุไม่ถูกต้อง ผ้าที่ไม่สอดคล้องกัน ใช้ YKK แทนซิปแบรนด์ Lightning , กราฟิคผิดภาพ และ ย้อมเสื้อยืดสีขาวเก่า
“เขาโกรธมาก” คุณคิงกล่าว” เขารู้สึกเข้มแข็งมากเกี่ยวกับการปกป้องและปกป้องงานของเขามันมีค่าสำหรับเขา”หลังจากที่ความสัมพันธ์ระหว่างคุณ McLaren และคุณ Westwood พังทลายลงในปี 1984 ก็มีความสัมพันธ์กันอย่างยาวนานระหว่างคนทั้งสอง ข้อพิพาทไม่เคยได้รับการแก้ไข และความตึงเครียดทำให้เกิดสุญญากาศสำหรับผู้ลอกเลียนแบบ
Mr Howard และ Mr Parker ได้รับโทษจำคุกในคดี Banks แต่คดีเกี่ยวกับเสื้อผ้าปลอมถูกยกเลิกเมื่อ McLaren เสียชีวิตในปี 2010 เพราะเขาเป็นพยานคนสำคัญในคดีนี้
อย่างไรก็ตาม ปรากฎว่าครอบครัวของคุณเวสต์วูดอาจสร้างหรือเติมเชื้อเพลิงให้กับอุตสาหกรรมพังก์จอมปลอมโดยไม่ได้ตั้งใจ” โจ คอร์เร บุตรชายของนายแม็คลาเรนและนางสาวกล่าวในจำนวนจำกัด . Westwood ผู้เปิดธุรกิจชุดชั้นในของตัวเองในปี 1994
“เราสร้างเสื้อยืดกระดูกไก่และเสื้อยืด 'วีนัส' ขึ้นมาใหม่” คอร์เรกล่าว “พวกเขาถูกระบุว่าเป็นแบบจำลองลิมิเต็ดอิดิชั่น ผลิตในจำนวนจำกัด 100 ชิ้น แล้วขายให้กับตลาดญี่ปุ่น ”ก่อนงานจำลองที่มีรายละเอียดและมีราคาแพงเหล่านี้ การทำซ้ำของงานถูกจำกัดให้อยู่ที่ซิลค์สกรีนที่เห็นได้ชัดในการพิมพ์เสื้อยืดขายส่ง ความเร็วในการผลิตนั้นรวดเร็ว และราคาค่อนข้างถูก
Mr. Corré กล่าวว่า Vivienne Westwood อนุญาตให้ทำสำเนาได้McLaren โกรธมาก ในอีเมลลงวันที่ 14 ตุลาคม 2008 ถึงกลุ่มรวมถึงนักข่าว Steven Daly คุณ McLaren เขียนว่า: “ใครอนุญาตให้พวกเขาทำเช่นนี้?ฉันบอกให้โจหยุดทันทีและเขียนถึงเขา ฉันโกรธ”
คุณ Corré ซึ่งเพิ่งดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการมูลนิธิ Vivienne Foundation “ใช้ลิขสิทธิ์งานของเธอในลักษณะที่เห็นอกเห็นใจเพื่อระดมทุนสำหรับสาเหตุต่างๆ”เขากล่าวว่าเขาจะสำรวจวิธีการ "ยุติ" การปลอมแปลง Ms King ยังคงต่อสู้เพื่อมรดกของ Mr McLaren และเชื่อว่าเขากำลังถูกลบล้างจากประวัติศาสตร์ของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ธุรกิจปืนพกพังค์ของ Mr. Easton และ Mr. Bowey ยังคงขายงานของ Ms. Westwood และ Mr. McLaren ผ่านร้าน Etsy store SeditionariesInTheUK ซึ่งส่วนใหญ่มีหนังสือรับรองจาก Vivienne Westwood Company ซึ่งลงนาม ออกแบบ และจัดเก็บโดย Murray Blewett ซึ่งรวมถึงเสื้อเชิ้ตลายทางที่ปกคอปีเตอร์แพนและแพทช์ผ้าไหมแบบ Karl Marx แบบกลับด้าน และเสื้อแจ็คเก็ตผ้าฝ้ายที่ได้แรงบันดาลใจจากลีวายส์
อินเทอร์เน็ตไม่ได้เข้มงวดเท่าบ้านประมูลส่วนใหญ่ และพวกเขาจะไม่แสดงความคิดเห็นสำหรับบทความนี้ แต่บอกว่าเป็นเพียงภาพที่แสดงผลงานที่มีหลักฐานการกันกระสุนเท่านั้น เช่น ภาพถ่ายของเจ้าของที่สวมเสื้อผ้าในปี 1970
“สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่าเหยื่อปลอมจำนวนมากเป็นเหยื่อที่เต็มใจ” คุณกอร์แมนกล่าว” พวกเขาอยากจะเชื่อว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวดั้งเดิมจริงๆนั่นคือสิ่งที่แฟชั่นเป็นเรื่องเกี่ยวกับใช่มั้ย?ทั้งหมดขับเคลื่อนด้วยความปรารถนา”